Wat een heerlijk boek was dit! Een fantasy avontuur vol met kleurrijke personages, hier en daar wat onverwachte wendingen en vooral veel humor. Voor zover nu bekend is, is dit boek nog niet in het Nederlands vertaald. Het is wel zo goed als in elke boekwinkel in het Engels verkrijgbaar en met een beetje mazzel zelfs in een mooie uitgave.
even wat informatie over brandon sanderson
Brandon Sanderson is een van ‘s werelds best verkopende fantasy schrijvers. Hij is het meest bekend om zijn Mistborn serie. Een verhaal dat zich net als dit boek afspeelt in zijn Cosmere wereld. Sanderson is een echte beroepsschrijver. Naast zijn eigen boeken heeft hij ook de serie Wheel of Time afgeschreven. Toen schrijver Robert Jordan overleed, wees zijn vrouw Sanderson aan als de schrijver die de serie mocht afschrijven. Sanderson werkt ook mee aan de tv-serie van Wheel of Time. Daarnaast geeft Sanderson ook regelmatig les. Een aantal van die lessen kun je op YouTube bekijken. Zo heeft hij in 2025 zijn Writing Lecture gefilmd en op YouTube gezet, zodat iedereen gratis mee kan doen. Het is een reeks voor schrijvers, maar ook interessant om te kijken als je meer wilt weten over hoe verhalen worden opgebouwd, hoe fantasywereld bedacht worden en hoe de wereld van uitgeverijen en agenten werkt.
achtergrondinformatie over het ontstaan van tress of the emerald sea
Zoals vele anderen was ook Brandon Sanderson de eerste paar weken van de lockdowns met zijn gezin op de bank te vinden. Daar bekeken ze de film The Princess Bride (1987). Volgens Sanderson doorstaat de film de tand des tijd prima, maar zijn vrouw merkte op dat het toch weer een damsel in distress was. Ze zei zoiets als “Wat als de rollen omgedraaid waren en zij hem had gered?”
Dat zinnetje bleef in het hoofd van Sanderson zitten en werd de basis voor het idee van dit boek: een vrouw die de liefde van haar leven gaat redden.
Dit boek heeft Brandon Sanderson daarna in het grootste geheim geschreven tijdens de eerste corona-lockdown. Zijn vrouw was de enige die van het bestaan van dit verhaal af wist.
Naast dit boek heeft hij nog drie andere stand alones geschreven in die lockdown. Deze vier boeken heeft hij op Kickstarter gezet. Hiermee schreef hij crowdfunding geschiedenis. Zijn doel was om een miljoen op te halen. Dan zou hij overgaan tot de productie van deze boeken. Maar iedereen zat thuis en mensen smachten naar een goed verhaal om de coronawerkelijkheid even door te kunnen vergeten. Het werd niet 1 miljoen. Het werden er 40. Het is tot op de dag van vandaag een van de meest succesvolle kickstarterprojecten ooit.
vragen voor de boekenclub over tress of the emerald sea
Klets vooral over wat je leuk vond aan dit boek, want dan zullen er al genoeg onderwerpen naar boven komen. Mocht je iets meer verdieping zoeken (of een leuke ijsbreker willen voor de avond), kijk dan eens tussen deze vragen:
- Op wat voor manier speelt Brandon Sanderson met de aannames, vooroordelen en tropes uit de klassieke sprookjes in dit boek?
- In de wereld van Tress zijn er manen die sporen op aarde verspreiden die gevaarlijke zeeën vormen. Wat vond je van deze worldbuilding?
- Wat vind je van de rol die water hierin speelt?
- Hoe groeit Tress in dit verhaal? Wie is ze aan het begin en hoe is ze veranderd aan het eind van het verhaal?
- Wat maakt de relatie tussen Tress en Charlie anders dan typische romantasy verhalen?
- Vind je dit verhaal passen in de categorie romantasy? Zo niet: in welk genre past dit verhaal beter?
- Wat is jouw favoriete personage uit dit boek en waarom?
- Wat vind je ervan dat niet relevante personages ‘Doug’ worden genoemd?
- Wat vind je van de power struggle tussen de personages en de kapitein?
- Het verhaal wordt door Hoid verteld. Een personage met een uitgesproken toon. Wat vond je van deze vertelstijl?
- Vond je Hoid een goede verteller of had je het verhaal liever door de ogen van iemand anders gelezen?
- Wat vond je ervan dat de verteller de lezer soms direct aanspreekt?
- Wat vond je van de humor?
- Welke scène en/of quote uit dit boek is je het meest bijgebleven?
- Hoop je dat Brandon Sanderson een tweede deel gaat schrijven? Of vind je dat het verhaal van Tress goed genoeg is verteld?
quotes uit het boek die mij zijn bijgebleven
Dit boek is duidelijk geschreven door een meesterverteller, dus hier een aantal quotes die ik gemarkeerd had:
“Everything is extraordinary about you, Tress,” her mother said. “That’s why nothing in particular stands out.”
Well parents have to say things like that. They’re required to see the best in their children, otherwise living with the little sociopaths would drive a person mad.
“I’m probably the least dangerous thing on this ship.”
“You literally eat people, Ulaam” Ann said. “Dead ones! My! How dangerous. Like the mighty worm of the earth or the bacteria of decomposition. They are my colleagues.”
Now most people would agree that humans are not telepathic. We can’t directly send our thoughts or emotions into the minds of others. Nevertheless, you can hear my story and imagine the things I describe the same as I picture them in my own mind. What is that, if not a form of telepathy?
And then, Tress took the singular step that separated her from people in most stories. The act, it might be said, that defined her as a hero. She did something so incredible, I can barely express its majesty.
I should consider this more, Tress thought to herself, and not jump to conclusions.
I’m drowning in bravery, cleverness, and heroism. Instead, kindly give me a little common sense.
What else would she never known about herself, if she hadn’t left her home island? Worse, how many people like her lived in ignorance, lacking the experience to fully explore their own existence? It is one of the most bitter ironies I’ve ever had to accept: there are, unquestionably, musical geniuses of incomparable talent who died as street sweepers because they never had the chance to pick up an instrument.
What was wrong with her?
Nothing.
Nothing was wrong with Tress. Her mind was functioning properly. She hadn’t lost her creativity. She hadn’t run out of ideas. She was simply tired.
We want to imagine that people are consistent, steady, stable. We define who they are, create descriptions to lock them on a page, divide them up by their likes, talents, beliefs. Then we pretend some – perhaps most – are better than we are, because they stick to their definitions, while we never quite fit ours.
Truth is, people are as fluid as time is. We adapt to our situation like water in a strangely shaped jug, though it might take us a little while to ooze into all the little nooks. Because we adapt, we sometimes don’t recognize how twisted, uncomfortable, or downright wrong the container is that we’ve been told to inhabit.
She… didn’t need to do this all on her own.That shouldn’t have been such a revelation for her. But after spending ages walking around with everyone piling bricks in your arms, it can throw you off balance when someone removes a brick to carry for you.
The woman herself sat at her desk near the bookshelves, holding a fluffy white cat and idly doing something on her laptop. Or, I mean, her “magical seeing board” that let her watch the events outside, as well as occasionally play a mystical card game to pass the time.