Dit boek is een grote plottwist. Een verhaal bomvol sterke personages en geen van allen kan echt je vertrouwen winnen. Dit verhaal laat je tot het einde gissen naar wat er gebeurd is. Dit boek is ook al in het Nederlands vertaald: De stem uit het bos.
wat informatie over liz moore
Liz Moore was eigenlijk een muzikant. Ze begon haar werkende leven als gitarist. Haar eerste boek The Words of Every Song is gebaseerd op die ervaringen. Al snel maakte ze de switch naar het geschreven woord en inmiddels is ze beroepsschrijver. Ze heeft vijf succesvolle boeken geschreven waarvan The God of the Woods het meest bekend is. Naast het schrijven van boeken, schrijft ze ook voor tv en geeft ze les op de Temple University in Philadelphia.
wat moore zelf zegt over the god of the woods
Moore haar moeders familie komt van de Adirondacks (het gebied waar dit verhaal zich afspeelt). Ze heeft er zelf nooit gewoond, maar heeft er veel tijd doorgebracht. Ze heeft er nog steeds een cabin waar ze regelmatig komt. Ze kent het gebied van de Adirondacks dus goed en had een jaar of 20 geleden al eens wat verhalen over de zomerkampen daar geschreven. Ze voelde zich thuis in deze verhalen, maar het duurde nog jaren voor ze op het idee van het verhaal van Barbara kwam.
Moore is een ‘discovery writer’ zoals dat heet. Dat betekent dat als Moore gaat schrijven, ze zelf ook nog niet weet waar het verhaal heen gaat. Dat was voor dit boek wel een uitdaging met de vele personages en de verschillende tijdlijnen. In een interview zegt ze er het volgende over:
“I never outline or pre-plan, which is probably why it takes me about four years to write each novel. I like the process of discovery, and I like letting my novels take unexpected turns. But with a novel like this one, which has such a large cast of characters and a large number of time periods, it became essential (and challenging!) to find ways of keeping track of things as I wrote. I had several working documents I used to remember the chronology of the book, which I constantly updated as years and ages changed. “
vragen over the god of the woods voor de boekenclub
Klets vooral over wat je leuk vond aan dit boek, want dan zullen er al genoeg onderwerpen naar boven komen. Mocht je iets meer verdieping zoeken (of een leuke ijsbreker willen voor de avond), kijk dan eens tussen deze vragen:
- Dit boek gaat niet over één maar over twee verdwijningen. Hoe hadden deze verdwijningen impact op elkaar en wat vond je van het dubbele mysterie in dit verhaal?
- Had je in het begin al door waar het verhaal heen zou gaan?
- Wat dacht je in het begin van het verhaal dat er met Bear gebeurd zou zijn?
- In het eerste deel gaat het vooral over de familiedynamiek van de Van Laar’s. Wat vind je van deze familie?
- Heb je medelijden met Barbara? Of met een van de andere familieleden?
- Dit boek gaat voor een groot deel over de verhoudingen tussen de rijke eigenaren van het huis en het grondgebied en de mensen die voor hen werken. Wat is je het meest bijgebleven van deze relaties?
- Dit verhaal wordt vanuit heel veel verschillende perspectieven geschreven. Wat vond je daarvan?
- Welk personage of verhaallijn is jou het meest bijgebleven?
- Wat vond je van het personage Alice, de moeder van Barbara?
- Denk je dat Alice door heeft gehad wat er met Bear is gebeurd?
- In hoeverre vind je dat Alice schuldig is aan wat er met Bear is gebeurd?
- Wat vind je van hoe Alice haar man Peter en haar schoonvader de tragedie rondom Bear hebben aangepakt? Vind je het een goede aanpak? Wat zou een betere aanpak zijn geweest?
- Begrijp je de keuze van Barbara op het einde?
- Dit verhaal speelt zich af in de jaren ‘70. Judy is de enige vrouwelijke detective. Wat vond je van haar? En vind je dat Liz Moore het personage geloofwaardig heeft neergezet in de tijdgeest?
- Waarom denk je dat T.J. en haar vader op het kamp zijn blijven wonen na alles wat er gebeurd is met Bear?
- Judy komt er uiteindelijk achter wat er met Barbara gebeurd is. Waarom denk je dat Judy dit aan niemand vertelt?
quotes uit het boek die mij zijn bijgebleven
Een aantal quotes uit het boek die mij zijn bijgebleven:
For knowing too much, rather than too little. For a woman, neither was an acceptable way to be.
We can do as we please, if we only learn not to care so much about what people think.
“Panic,” said T.J. But no one raised a hand.
She explained. It came from the Greek god Pan: the god of the woods. He liked to trick people, to confuse and disorient them until they lost their bearings, and their minds.
“To panic,” said T.J., “was to make an enemy of the forest. To stay calm was to be its friend.”
“Do you ever worry that being born into money has stunted us?” Alice blanched. “I don’t mean anything by it,” said Delphine. “It’s just—lately I’ve been wondering whether having all of our material needs met from birth has been a positive aspect of our lives. It seems to me it may have resulted in some absence of yearning or striving in us. The quest, I like to call it. When one’s parents or grandparents have already quested and conquered, what is there for subsequent generations to do?”
Usually, she was gifted in the art of shutting up. Not today.
It’s the Van Laars, and families like them, who have always depended on others.